Dün gerçekten son derece b.ktan bir gün geçirdim. Sabah kabus gibi bir haberle başladı, sonra benzer renkte başka bir haberle devam etti. İşin en kötü kısmı ise kendimi çok kötü, kızgın ve haksızlığa uğramış hissetmeme rağmen ortam gereği bu hislerin hiç birini yaşayamam ve hiç bir şey olmamış gibi davranmaya devam etmek zorunda kalmamdı.
Hissettiklerimi kabullenip, gerektiği gibi dışa vurmayı öğrenmek için terapide harcadığım saatleri ve paraları düşünerek eve doğru yola çıktım. Ofisten çıkar çıkmaz neşemle konuşup biraz istim attım ama hala burnumdan solumakla sinirden ağlamak arasında bir yerlerde dolaşıyordum eve geldiğimde. Üstelik eve varmama 5-10 dakika kala ipodumun sarjı da bitmişti.
Eve geldim kendime bir bardak elma suyu koydum. Dilek'in iki gün önce aldığı muhteşem yeşil elma suyundan tam da bir bardak kalmış olması bile beni iyi etmedi ki, normalde bu süper bir gün geçireceğimin işareti olarak algıyacağım bir şeydi.
Salak salak televizyon seyretmeye başladım. Hiç bir şey yoktu. Sonra aklıma Oprah show'un home tv'ye geçtiği geldi ve şansımı denedim. Dınının! Oprah show tam da olması gerektiği gibi kafamı dağıtmak üzere yeni başlamış bulunuyordu. Bir zamanlar programsız ve disiplinsiz günlerimin mihenk taşı, pijamalarımı çıkartma alarmı, öğlen oldu insan ol tabelası oprah show yine yanımdaydı. Fakat dünkü konusu suratıma şrak! sesi çıkartıp kulaklarımı çınlatarak bir tokat gibi patladı.
Program dünyanın her yerinde acı çeken kadınları konu alıyordu: tecavüze uğrayanlar, seks köleleri, işkence görenler, ölüme terk edilenler. Takdir edersiniz ki bir anda benim kıçı kırık sıkıntım gözüme çok anlamsız ve çok şımarıkça göründü. (Tamam kabul ediyorum, sonra geri geldi sıkıntı. Ama eski haşmetinden eser yok şimdi)
Programın sonunda çok harika bir video vardı.Haydi hop hemen paylaşıvereyim:
eğer dünyanın bir yerinde yardıma ihtiyaç duyan bir kadın için bir şeyler yapmak isterseniz size rehber olabilecek bir sayfa:
http://www.oprah.com/oprahsbookclub/Organizations-Help-Women-and-Children-in-Africa-and-Around-the-World
Hissettiklerimi kabullenip, gerektiği gibi dışa vurmayı öğrenmek için terapide harcadığım saatleri ve paraları düşünerek eve doğru yola çıktım. Ofisten çıkar çıkmaz neşemle konuşup biraz istim attım ama hala burnumdan solumakla sinirden ağlamak arasında bir yerlerde dolaşıyordum eve geldiğimde. Üstelik eve varmama 5-10 dakika kala ipodumun sarjı da bitmişti.
Eve geldim kendime bir bardak elma suyu koydum. Dilek'in iki gün önce aldığı muhteşem yeşil elma suyundan tam da bir bardak kalmış olması bile beni iyi etmedi ki, normalde bu süper bir gün geçireceğimin işareti olarak algıyacağım bir şeydi.
Salak salak televizyon seyretmeye başladım. Hiç bir şey yoktu. Sonra aklıma Oprah show'un home tv'ye geçtiği geldi ve şansımı denedim. Dınının! Oprah show tam da olması gerektiği gibi kafamı dağıtmak üzere yeni başlamış bulunuyordu. Bir zamanlar programsız ve disiplinsiz günlerimin mihenk taşı, pijamalarımı çıkartma alarmı, öğlen oldu insan ol tabelası oprah show yine yanımdaydı. Fakat dünkü konusu suratıma şrak! sesi çıkartıp kulaklarımı çınlatarak bir tokat gibi patladı.
Program dünyanın her yerinde acı çeken kadınları konu alıyordu: tecavüze uğrayanlar, seks köleleri, işkence görenler, ölüme terk edilenler. Takdir edersiniz ki bir anda benim kıçı kırık sıkıntım gözüme çok anlamsız ve çok şımarıkça göründü. (Tamam kabul ediyorum, sonra geri geldi sıkıntı. Ama eski haşmetinden eser yok şimdi)
Programın sonunda çok harika bir video vardı.Haydi hop hemen paylaşıvereyim:
eğer dünyanın bir yerinde yardıma ihtiyaç duyan bir kadın için bir şeyler yapmak isterseniz size rehber olabilecek bir sayfa:
http://www.oprah.com/oprahsbookclub/Organizations-Help-Women-and-Children-in-Africa-and-Around-the-World
05:48 |
Category: |
0
yorum
Comments (0)