Uzmanından bir psikolog olarak psikoloji konusundaki engin bilgi ve tecrübelerimi sizlerle paylaşmazsam bir blog yazarı olarak yakın gelecekte kendimi çok utanç verici bir durumda bulacağımı hissettim. Neden böyle his doldu içime bilmiyorum. Ama buyrun bakalım.

Savunma mekanizmaları adları üzerinde ruhsal bütünlüğümüzü korumaya yarayan, aşırı kullanımda başımıza iş açan mekanizmalar. Bugün bu mekanizmalardan en sık kullanılanlardan biri olan mantığa bürümeyi bir örnekle inceleyeceğiz. Örneğimiz 36 saat önce yaşanmış gerçek bir olaydan alınmıştır.

Öncelikle mekanizma kullanımı öncesi içinde bulunduğum durumun anlaşılması gerekir. Saat 8 de gelen servis tuvalet sırası bana gelmediği için kaçırılmıştır. Bunun üzerine önce kahve ardından kellogslu kahvaltı edilerek bir ayılma seansına gidilmiştir. Öğle yemeği evden paketlenmiştir. Havuza sabahtan gidilmeye karar verilmiştir. Plan metro, oradan da taksiyle okula gitmektir. Yazar mızmızdır, taksiye binmek istemektedir, ancak parasal bir sıkışıklık söz konusudur. Düşünceler gelişir:

-Taksiye mi binsem?
-Yok yok binmesem daha iyi çok yazıyor.
-Ama..
-yok yok en iyisi metro
-Ama bir de şöyle düşünmek lazım. Normalde kahvaltıyı okulda edecektim. Orada bir beş milyon, sonra öğlen bölümden havuza geçecektim, ordan bir beş milyon daha. Hem öğle yemeğini evden götürüyorum. E o da on milyon. Hem zaten Levent'ten okula 10 milyon verecektim. Yani bu durumda aslında taksiyle gidersem 10 milyon kardayım. Beyin bedada!

Evet, neticede taksiye bindim. Ama bir daha binmeyeceğim söz!